کارشناس ارشد ایرانشناسی، مدیر املاک و مشارکتها در شهرداری تهران
چکیده
با ظهور پدیدهی مدرنیته و پیامدهای آن در شیوهی زندگی تغییراتی حاصل شد و در جهت پاسخگویی به نیازهای جدید و انطباق زندگی بر تغییرات، الگوهای جدیدی جایگزین فعالیتها و ارزشهای اصیل جاری در زندگی مسلمانان گردید که برخی از آنها با ارزشها و مفاهیم اسلامی فاصله داشت. از جمله میتوان به تضعیف و تغییر رفتارهای اجتماعی در فضاهای شهری اشاره کرد. باید دانست که فضای شهری مطلوب باید پاسخگوی نیازهای شهروندان بوده و شرایط حضور فیزیکی و حیات جمعی را برقرار سازد. دستیابی به این کیفیت در گروی حضور انسان و رفتارها و فعالیتهای اجتماعی اوست. مقالهی حاضر با هدف بررسی و آسیب شناسی رفتارهای اجتماعی رایج در فضاهای شهری و در جهت بهبود و رونق آن با بهرهگیری از آموزههای شهرسازی اسلامی نگاشته شده است. روش تحقیق در مقاله، ترکیبی از روشهای تفسیری- تاریخی، تحلیل محتوا و علی و معلولی است. مقاله ابتدا ضمن بررسی مفهوم رفتار اجتماعی در شهر، نگرش دین اسلام را نسبت به این موضوع بیان کرده و در ادامه به تحلیل آسیبهای رفتارهای اجتماعی رایج در کلانشهرها و عوامل پیدایش آن پرداخته و از آموزههای شهر اسلامی به عنوان رهنمود و آموزه برای بهبود و اصلاح بهره گرفته است. نتیجه اینکه کاهش امنیت در برخی از فضاهای شهری و تضعیف همبستگی و مشارکت اجتماعی در فضاهای تجاری از جمله عوامل تضعیف فعالیتها و کارکردهای اجتماعی فضاهای شهری به شمار میآیند که مقاله با بررسی تاریخی شهرهای اسلامی و با بهرهگیری از مبانی شهرسازی اسلامی دستمایهای در جهت رفع آسیبهای رفتاری فوق ارائه داده است.
علمی فرد, شهرام. (1400). بررسی تاثیر الگوهای شهرسازی اسلامی در مدیریت و ارتقاء کیفی رفتارهای اجتماعی در فضاهای شهری. نشریه تخصصی پژوهش های پیشرفت و تعالی, 4(4), -.
MLA
شهرام علمی فرد. "بررسی تاثیر الگوهای شهرسازی اسلامی در مدیریت و ارتقاء کیفی رفتارهای اجتماعی در فضاهای شهری". نشریه تخصصی پژوهش های پیشرفت و تعالی, 4, 4, 1400, -.
HARVARD
علمی فرد, شهرام. (1400). 'بررسی تاثیر الگوهای شهرسازی اسلامی در مدیریت و ارتقاء کیفی رفتارهای اجتماعی در فضاهای شهری', نشریه تخصصی پژوهش های پیشرفت و تعالی, 4(4), pp. -.
VANCOUVER
علمی فرد, شهرام. بررسی تاثیر الگوهای شهرسازی اسلامی در مدیریت و ارتقاء کیفی رفتارهای اجتماعی در فضاهای شهری. نشریه تخصصی پژوهش های پیشرفت و تعالی, 1400; 4(4): -.